“Dixo l rei al filózofo: Dá-me agora un cunseilho de l home que dá cunseilho a outro i nun l dá a el própio.” Calila i Dimna
A partir de la cunta tradicional “L lhobo que bieno de Spanha”, publicada nas recuolhas eiditadas por Antonio Barbolo Alves (Lhiteratura oural mirandesa – Recuolha de testos an mirandés, Picote, Frauga, 2015), ls alunos de mirandés de la Scola EB2,3 de Sendin, cun la realizaçon de Carla Correia, de l’ ANILUPA (Associaçon de Ludotecas de l Porto), fazírun un filme d’animaçon que partecipou ne l festibal Cinanima de 2017. Cun el ganhórun l purmeiro prémio na categorie de jobes realizadores de menos de dezuito anhos.
Essa cunta fui oubida an San Martino, an 1998, de la boç d’Almerinda Afonso. Neilha s’ajúntan alguas de las caractelísticas de las chamadas “cuntas d’animales”: la maneira cumo ls mais fracos angánhan ls mais fuortes i tamien la forma cumo l mais fuorte ye castigado. Ancuntramos alguas de ls sues raízes an outores tan antigos cumo Aviano ou Fedro, mas tamien n’ouriente, an cuntas cumo l Calila i Dimna (q’era n’Eidade Média l lhibro mais traduzido a seguir a la Bíblia!).
Eiqui queda anton “L lhobo que bieno de Spanha”. Boç: Suzana Ruano.