80. Ramiro, de Miguel Torga

“Quien passaba até demudaba la quelor. Fazie-se-le la alma pequeinha só de oubir an tal çcampado ua respuosta assi. Ye que daba grima!
Pula manhana, alhebantaba-se antes de l própio lhaboreiro. Mas nie le pedie la bençon a la probe tie Talbina, que tenie aquel filho na cuonta dun castigo de Dius, nien le daba ls buonos dies al ganado.
Corriu al calhas pula sierra arriba, i perdiu-se apuis nua lhadeira”.

De Os Bichos, Miguel Torga. Traduçon pa l mirandés: Duarte Martins. Boç: Suzana Ruano